Honderdvijfentwintig jaar geleden klonk er voor het eerst muziek op de plaats waar nu de Gouden Koningin Elisabethzaal staat. Ontegensprekelijk een monument.
Een monument is er voor iedereen, maar is tegelijkertijd iets heel persoonlijks. Wat betekent het woord ‘monument’, welke connotaties roept het op? Elk magazine stellen we dezelfde drie vragen aan enkele interessante persoonlijkheden.
Sara De Bosschere stond in 1994 mee aan de wieg van theatergezelschap de Roovers. In januari brengen ze Shakespeares ‘The Tempest’ samen met het Antwerp Symphony Orchestra tijdens het traditionele Theaterconcert, op de gelijknamige toneelmuziek van Sibelius.
- Wie of wat is voor jou een monument?
“Een monument krijgt voor mij betekenis wanneer z’n boodschap het beeld zelf overstijgt. Denk bijvoorbeeld aan ‘Treurend Ouderpaar’ door de Duitse kunstenares Käthe Kollwitz. Het eenvoudige beeldhouwwerk krijgt op de soldatenbegraafplaats van Vladslo een grotere betekenis. Een klein menselijk moment wordt op die manier iets wat generaties later nog steeds troost biedt. Dichter bij huis denk ik meteen aan het werk van Philip Aguirre in de Dossinkazerne, een heel sterk en ontroerend beeld over de Jodenrazzia’s in Antwerpen.”
“‘Het Zotte Geweld’ van Rik Wouters in het Middelheimmuseum is om die reden evenzeer een waardevol monument. Een ode aan vitaliteit, sensualiteit, emancipatie en vrolijkheid. Ik word gelukkig iedere keer ik het beeld passeer.”
- Welk monument mag van zijn voetstuk gehaald worden?
“Ik vind zelf dat je niet zomaar kunstwerken moet afbreken. Contextualiseren, duiding geven, mensen laten nadenken over het verleden, vind ik veel waardevoller. Aan de andere kant: ik las onlangs nog ‘Congo’ van David Van Reybrouck en heb begrip voor mensen die de standbeelden van Leopold II willen neerhalen.”
“Breken we soms niet te snel af? Denk maar bijvoorbeeld aan de Stadsschouwburg die binnenkort met de grond gelijk gemaakt zou worden. Binnen de hedendaagse architectuur is er momenteel een belangrijke beweging die het heeft over circulair bouwen, herbestemming geven aan vervlogen monumenten. Moeten we hier als gemeenschap niet over kunnen discussiëren? Evolutie is nodig – denk maar aan roetpiet of het Bevrijdingsdok -, maar of afbraak de beste oplossing is, moet telkens bekeken kunnen worden.
“Binnen de theaterwereld leven dezelfde vragen: wat is repertoire, moeten we dit of dat nog spelen, en zo ja op welke manier? Je kan werken herbekijken of hercontextualiseren, maar het blijven dingen van waarde.”
- Wie verdient een monument?
“Ze zou het zelf absoluut niet willen, maar voor mij mag de vorig jaar overleden Annie Declerck er eentje krijgen. Wat Jan Hoet was voor de beeldende kunsten, was zij voor cultuur in het algemeen. Zij had een hart voor de kunsten, en heeft haar hele leven gewijd aan het ondersteunen ervan. Ze heeft veel betekend voor kunstenaars als Anne Teresa De Keersmaeker of Stefan Hertmans, en bracht Samuel Beckett en Orson Welles in de Belgische huiskamers. Haar waarde voor de ontwikkeling van cultuur in ons land is onschatbaar.”
“Op de Grote Markt mag ook een standbeeld voor Eric Antonis, een van de meest bevlogen schepenen van Cultuur die Antwerpen ooit gehad heeft. Door het vormgeven van Antwerpen ‘93 als cultuurstad stond hij aan de wieg van de Zomer Van Antwerpen, het Modemuseum, het MAS … Hij probeerde om alle mogelijke uitingen van kunst en cultuur met elkaar te verbinden en zichtbaar te maken in de stad.” SS
Categorieën:Uncategorized
antwerpsomagazine.wordpress.com 