Honderdvijfentwintig jaar geleden klonk er voor het eerst muziek op de plaats waar nu de Gouden Koningin Elisabethzaal staat. Ontegensprekelijk een monument.
Een monument is er voor iedereen, maar is tegelijkertijd iets heel persoonlijks. Wat betekent het woord ‘monument’, welke connotaties roept het op? Elk magazine stellen we dezelfde drie vragen aan enkele interessante persoonlijkheden. Carmen Willems, algemeen directeur van het KMSKA, komt dagelijks in contact met monumenten. Na een jarenlange renovatie opende het monumentale museum, net als de Koningin Elisabethzaal een baken voor de kunsten in Antwerpen, eind september opnieuw de deuren.
- Wie of wat is voor jou een monument?
“Ik heb meer met mensen dan met gebouwen. Daarom nomineer ik hier graag Frans Van Dijk en Jean-Jacques Winders, de eerste architecten van het KMSKA. De twee Antwerpse architecten waren twee totaal verschillende persoonlijkheden, die van het stadsbestuur de opdracht kregen om samen het museum vorm te geven. Zij hebben na lang zwoegen een gebouw neergezet dat de tand des tijds overleefd heeft.”
“Tijdens de renovatie hebben we geprobeerd om hun originele plannen en de bestaande zalen zoveel mogelijk in ere te herstellen. Zo hebben we hun originele looplijnen, die in de loop der jaren waren vervaagd en veranderd, opnieuw tot leven gewekt. Zij zorgen er dus, bijna anderhalve eeuw later, meer voor dat het KMSKA een nieuwe adem en een nieuwe toekomst krijgt.”
- Welk monument mag van zijn voetstuk gehaald worden?
“Ik geloof niet in het afbreken van monumenten. Een monument geeft duiding bij een bepaalde periode, bij een persoon en diens rol in de geschiedenis. Het is er altijd gekomen met een duidelijke reden. We kunnen achteraf die reden in twijfel trekken en oordelen dat het niet de juiste keuze was. Maar het is volgens mij beter om die keuze van toen uit te leggen.”
- Wie verdient een monument?
“Ik denk meteen aan een aantal vrouwelijke kunstenaars uit onze collectie: Clara Peeters, Michaelina Woutiers, Catharina van Hemessem, Marthe Donas… Helaas is het aantal vrouwelijke kunstenaars in onze collectie ondervertegenwoordigd. Op onze totale collectie – meer dan 8000 stuks – zijn er slechts 76 gemaakt door een vrouw. Mannen kregen vroeger nu éénmaal veel meer kansen.”
“De geschiedenis kunnen we niet herschrijven. Wat we wel kunnen doen, is die vrouwelijke kunstenaars in onze programmatie meer aandacht schenken, met tijdelijke tentoonstellingen en bruiklenen. Nog voor je het KMSKA binnenwandelt, bots je al op drie ‘vrouwelijke’ kunstwerken. Geleidelijk aan zullen we dat historisch onevenwicht beter in balans proberen te krijgen.” SS
Categorieën:Uncategorized
antwerpsomagazine.wordpress.com 