Tijdens het afgelopen seizoen mochten we (weliswaar met enkele onderbrekingen) opnieuw de deuren opengooien voor het grote publiek, na een moeilijk coronaseizoen. Aan het einde van dit seizoen blikken we terug: hoe heeft het orkest dit zelf ervaren?
Marc Vossen heeft al jarenlange ervaring als eerste solo-cellist bij het Antwerp Symphony Orchestra. Hij beleefde de lockdowns en heropening vanop de eerste rij.
“Het is opvallend hoe snel het orkest de hele coronaperiode achter zich heeft gelaten. Elke nieuwe golf viel me weliswaar zwaarder, maar het interessante is dat dit alles absoluut geen gat heeft geslagen in de werking van het orkest. We zijn weer volop bezig met muziek maken, en we hebben dit seizoen veel nieuwe mensen aangenomen die nieuwe energie en passie brengen. Zoiets voel je meteen. Tijdens het laatste concert met Elim van dit seizoen vond ik de suite uit Daphnis en Chloé van Ravel ronduit fantastisch. Hoe magisch het toen voelde tussen het orkest en Elim, en hoe we samen iets hebben neergezet, dat was voor mij een absoluut hoogtepunt dit seizoen.”
Copyright: Antwerp Symphony & Vincent Callot
“Ik heb bijzondere herinneringen aan het Vlaamse programma in december. Mijn collega Raphael was ziek en belde me op om te vragen of ik zijn solo in de Cantilene van August De Boeck wilde overnemen. Dat is een heel mooi gebaar van mijn collega, maar het was ook erg spannend. Met een orkest spelen is immers een heel andere discipline dan in een orkest spelen, en ik had maar twee dagen tijd om me voor te bereiden. Achteraf was ik er erg blij mee. Het was een heel interessant werk dat het orkest ook goed lag. Bovendien zat de zaal goed vol. Je voelt dat dit Vlaamse repertoire echt nog leeft bij het thuispubliek.”
“Onze artist in residence Steven Osborne en ik hebben enkele gemeenschappelijke vrienden, dus we kennen elkaar goed. Ik vind hem een ongelooflijk integer musicus en het was fantastisch om met hem een kamermuziekconcert te spelen. Het Quatuor pour la Fin du Temps van Messiaen is trouwens een van zijn paradepaardjes. Alle muzikanten waren vertrouwd met het werk, maar elke keer dat je het speelt, moet je opnieuw tot het uiterste gaan. Als je dat intense werk live voor een publiek kan spelen, dan krijg je een lading en beleving die ongekend is.”
Copyright: Antwerp Symphony & Ymke Dirikx
“Natuurlijk was het ook fijn om dit seizoen drie cello-solisten op het programma te hebben: Alban Gerhardt, Jean-Guihen Queyras en Kian Soltani. Queyras ken ik al een tijdje: hij is een geweldige muzikant met een vlekkeloze techniek. Het is altijd leerrijk om met dergelijke topmusici te werken, ook al kijk ik vanuit het orkest de hele tijd naar hun rug.”
“Er is ook iets anders wat me dit seizoen opviel: ik merk dat het orkest erin slaagt om een opvallend breed en divers publiek in de zaal te krijgen, en dat doet me wat. Zo zie je dat ons orkest echt middenin de samenleving staat, en dat vind ik heel belangrijk. Ook dat is voor mij een
hoogtepunt.” AH
Categorieën:Uncategorized
antwerpsomagazine.wordpress.com 